rattle
(f.), (i.) takırdamak, tıkırdamak; takırdatmak; (k.dili) akımı karıştırmak; (i.) takırtı; boş laf, gevezelik; zırıltı; çocuk çıngırağı; çıngıraklı yılanın çıngırağı; can çekişme hırıltısı. rattle off ezbere söylemek. rattle on boş laf etmek, çok konuşmak, saçmalamak.

rattlebox
(i.) baklagillerden kurumuş tohumları çıngırak sesi çıkaran bir bitki, (bot.) Crotalaria.

rattlebrain, rattlehead
(i.) çalçene kimse, geveze kimse.

rattlesnake , rattler
(i.) çıngıraklı yılan, (zool.) Crotalus.

rattletrap
(i.) kırık dökük şey, eski araba.