solo
i. (çoğ.-s,-li) s., f. solo; iskambilde iki veya üç ortağa karşı tek başına oynanan oyun; s., müz. tek ses veya çalgı için, solo; f. tek başına uçak kullanmak (ilk olarak). soloist i. solist.

solomon
i. Hazreti Süleyman. solomonic s. Hazreti Süleyman gibi dirayetli, hikmet sahibi.

solomonsseal
i. mührü Süleyman, bot. Polygonatum.

solon
i., Yu. tar. Atinalı kanun koyucusu Solon; dirayetle, kanun yapan kimse.