beak
(i). gaga; kaplumbağa ve diğer bazı hayvanların baş kısımlarında bulunan sert kısım; argo burun; ibrik ağzı; eski tip harp gemilerinde düşman gemisini tahrip etmede kullanılan sivri madeni burun; ing., (argo) polis, hâkim, öğretmen. beaked (s). gagalı. beakless (s). gagasız .beaklike (s). gagamsı.

beaker
(i). geniş ağızlı büyük bardak; geniş şişe.(kimya labratuarında).