conge
(i). ayrılma; ayrılma izni; yol verme; eski reverans; (mim). bir çeşit silme.

congeal
(f). dondurmak, donmak; pıhtılaştırmak, pıhtılaşmak.

congener
(i). aynı cins, sınıf veya familya üyesi.

congenial
(s). uygun; cana yakın, hoş.

congenital
(s). doğuştan olan, fıtri.

conger
(i)., conger eel mığrı, bir yılanbalığı, (zool). Conger conger.

congeries
(i)., topluluk ismi yığın, küme, top.

congest
(f). kalabalık etmek, doldurmak; tıkanmak.

congested
(s). tıkanık, şişkin; (tıb). kan veya su toplamış, nefes alıp vermede zorluk çeken; tıkanık (yollar).

congestion
(i). tıkanıklık, izdiham, kalabalık; (tıb). kan toplanması, kan hücumu.

congestive
(s). kan veya su toplanması ile ilgili.