abeam
(z),(den) omurgaya dikey olarak, bordanın tam ortası hizasında.

abecedarian
(s), (i) çok basit;(i) okumayı yeni öğrenen kimse.

abed
(z) yatakta, yatağın üstünde.

abele
(i) akçakavak (bot) Populus alba.

aberglaube
(i),(Al) batıl itikat.

aberration
(i). hata, dalâlet, doğru yoldan ayrılma, inhiraf; yan delilik, akıl hastalığı; sapıklık; (astr) sapınç, sapma; adese veya ayna sisteminde bütün ışınların bir noktaya toplanamaması.

abet
(f) söz ve davranışlarla cesaret vermek veya yardım etmek.(gen. fina anlamda).

abetter
-tor (i) başkasına kötülük aşılayan kimse, kışkırtan kimse, suç ortağı.

abeyance
(i). askıda oluş, muallakıyet in abeyance kullanılmaz durumda, askıda, muallâkta.